Oeganda 8

Vandaag was een heftige dag met heel veel informatie die ik vanavond ga verwerken want vrijdag moet het af zijn en morgen ga ik het dorp in om ondernemers te bezoeken. In ieder geval probeer ik vrijdag de presentatie te doen. Ik zou nog een uur lesgeven en van jullie uit heb ik heel veel inspirerende ideeën gekregen. Dank daarvoor. Ik had de volgende onderwerpen uitgekozen waar men uit mocht kiezen.
1. Democratie en economie met daarin verwerkt de theorieën van Adam Smith en John Maynard Keynes.
2. Een workshop discussietechnieken, gebaseerd op verkoop en service.
3. Waterhuishouding in Nederland met droogmakerijen en molentrappen, schut- en spuisluizen, de
    afwatering in de polders en hoe ze die bv indertijd in de Wieringermeer aanlegden.

Ze wilden eigenlijk alles maar kozen uiteindelijk voor nummer 3. Nu nog een paar activerende werkvormen bedenken. Verder vroeg men mij om de voorbereidingen voor discussietechnieken. Die heb ik vertaald, doorgesproken en gegeven. Dan kunnen ze dat zelf doen. Ze wilden ook de voorbereiding van 1 maar dat had ik voor mezelf met wat tekeningetjes en steekwoorden voorbereid. Dan had ik een heel lesschema moeten maken en dat ging me te ver. Bij discussietechnieken kon dat wel want ik had de cases al in het Engels uitgewerkt.

Maar goed, de dag begon mooi. Het was lekker warm en ik zag een mooie vlinder op het pad die daar, denk ik, lag dood te gaan. Hij was zeker 25 cm groot, heel mooi om te zien.

Met de groep hieronder deden we een SWOT analyse met vier kleuren stickers die ze naderhand gingen ordenen  om de paar belangrijkste dingen eruit te halen.

De leraren zijn druk bezig  met de stickers.		Hier worden de opmerkingen geordend.

Het was al aan het schemeren toen deze man aan kwam lopen met pijl en boog. De pijlen hadden ijzeren punten en hij gaf een schiet demonstratie. Het bleek dat hij bewaker was op de campus. Dat is nog eens wat anders dan rondlopen met een geweer.
“Blwbnwp”, zei hij eerst tegen me. Ik denk dat hij frequenties in zijn stem had die niet in mijn gehoorapparaten geprogrammeerd zijn. Maar met enige moeite kon ik toch met hem communiceren.
Hij vroeg of ik water had want hij had geen geld om het te kopen. Ik had een hele doos in mijn hut, inmiddels al half leeg, en ik gaf hem water. Hij ook weer blij en ik weer verbaasd dat ik nog steeds dingen aantref uit het jaar kruik.

Toen naar de meiden en ze kwamen me al zingend tegemoet, “Oh happy days”. Helaas moesten ze lezen en ik had daarna geen tijd meer. Ik beloofde dat ik morgen vroeger zou komen en dat dit waarschijnlijk de laatste keer zou zijn.
Ik weet niet of ik het al verteld had maar deze meisjes zijn uitgezocht uit echt heel arme gezinnen en komen dan intern en krijgen gratis onderwijs om dan het geleerde uit te dragen in het gezin en verder. Vaak is het land- en tuinbouw. Ik zag ze nog met pittige wiskunde opgaven bezig.
Het werk was opgeschoten dus voor het eten ging ik nog even zingen en pianospelen. Ze hebben ook nog Afrikaanse liedjes gezongen die ik begeleidde en toen ging ik eten. Er was een meisje, Oliva, dat er elke keer bij was en zei dat ze had gewacht als ik niet kwam. Ik dacht dat ze 14 was maar ze was 17. Toen ik naar mijn hut liep, ging ze een eind mee met wat andere kinderen. Ze zei dat ze me zou missen en of ik de groeten wilde doen aan iedereen in Nederland.
Dus hierbij de groeten van Oliva, ze groet jullie vanaf deze foto. Toen ik vroeg of ik een foto van haar moest maken met mijn telefoon, haalde ze verlegen haar schouders op en zei dat het goed was. Ik maakte de foto en zei tegen haar: “I am going to tell my wife this is my love.”
Wat denk je? Ze ging blozen. Niet dat ik dat zag maar ze deed haar handen tegen haar hoofd alsof ze het warm had. Ik vroeg of ze het nu warm had en dat beaamde ze verlegen. Ik zei dat ik haar maar plaagde en dat ze niet verlegen hoefde te zijn. Toen moest ze rechtsaf en zei dat ze zich mij altijd zou herinneren. Ze had genoten van het zingen met de groep en de nieuwe liedjes.